18. Vliegveldreflecties

Ik bevind mij in de McDonalds van luchthaven Meilan bij Haikou. Echte koffie! Langzaamaan bereiden mijn lichaam en geest zich voor op een lange 24 uur veevervoer. Ik moet namelijk ook nog overstappen, in Shanghai, dus het gaat een tijdje duren voordat ik veehal nummer 3, Schiphol, zal verlaten en ik weer vooral mens Henk kan worden. Zie overigens vooral geen waardeoordeel in dat beeld van veevervoer. Het is de manier waarop ik er tegenaan kijk: me bijna volledig overgeven aan de processen en procedures die een luchtreiziger moet ondergaan. Ik ben dan niet veel anders dan een koe in een veehal en vrachtwagen. Belangrijk verschil is dat ik wel op de hoogte ben van het beoogde doel van mijn vervoersproces en dat ik daar vrijwillig voor kies. Want ik wil weer naar huis, omdat ik dat met werkgever en privé-omgeving heb afgesproken. Dubbel natuurlijk: ik wil gráág weer naar huis, maar ook zou ik hier nog zo graag eindeloos zorgeloos blijven doorfietsen…

Ecofietsen
Gisteren was een van mijn mooiste dagroutes ooit in China. Tweederde van de rit naar een vliegveldhotel bleek de google-routeplanner uitgezet te hebben over smalle lokale wegen die door prachtige agrarische landschappen voerden, precies zoals ik hoopte op deze route. Kokosplantages, bananenplantages, en verder nog allerhande te oogsten opbrengsten waar ik geen naam bij weet. Bijna geen auto’s, helemaal geen vrachtwagens, totaal geen herrie, wat bijzonder ongebruikelijk is in dit land. Er was alleen de stilte van mijn fiets. Wat een geluk, zo’n superetappe op de laatste fietsdag! Mooie goede onderhouden dorpen en gehuchten waar mensen zo te zien fijn wonen en gelukkig kunnen zijn met hun leven en werk. Beekjes en meren die er brandschoon uitzagen, nul industrie, nergens afval of troep. Ze kunnen het wel, die Chinezen. Kennelijk ziet men gelukkig ook hier de waarde in van zo te leven om zo om te gaan met de eigen omgeving. Er stonden trotse borden (ik bedoel, ik veronderstel dat de bedenkers trots waren) met de duiding “Eco-culture leisure area”.

Kilometers
In totaal 574 fietskilometers maakte ik deze reis, waarvan 307 in de laatste 5 dagen, en dus slechts 269 in de eerste 12 dagen. Gelukkig dus dat ik in de laatste vijf dagen toch nog redelijk wat kon fietsen.

Oud nieuws
Op de heenweg op Schiphol bleek dat mijn nieuwe pedalen (gemonteerd door mijn fietsenmaker) een uiterst ongebruikelijk vastzetsysteem hadden. Ik had niks aan mijn grote steeksleutel die geschikt is voor alle pedalen in Nederland, behalve dus voor mijn nieuwe… Gelukkig bleek de dozenverkopende vliegveldmeneer te beschikken over een passende grote imbussleutel die ik mocht lenen voor de pedalendemontage. Hij was mijn groter redder! Bij een fietsenmaker in Guangzhou kon ik een geschikte imbussleutel kopen voor de terugwegpedaaldemontage. Hopen dat het lukt, straks.

Eindelijk elektroboeklezen
Ik had per ongeluk een zes jaar oude Lonely Planet van China in mijn bagage gestopt. De nieuwe ligt dus nog thuis. Maar ja, zo’n ouwe heb je niks aan onderweg: ik gebruik zo’n gids vooral voor hoteltips in het deel van de steden dat ik aandoe waar Lonely Planet ook geweest is. In Guangzhou trof ik in twee winkels veel Lonely Planet gidsen aan, maar níet die van China… Toen heb ik hem maar als E-boek gekocht. Mijn allereerste E-boek!… Ik vond altijd dat ik moest kunnen kliederen in mijn boeken, ik bedoel, aantekeningen maken. Maar voor zo’n Lonely Planet ben ik nu helemaal om. Wat ontzettend handig, dat hele boek op m’n telefoon! Mijn 900 gram zware overbodige oude papierexemplaar heb ik achtergelaten bij een hostel. Nooit meer een papieren reisgids voor mij! Op mijn tablet kreeg ik hem overigens niet goed gedownload, er werd een extra extensie aan de PDF gekoppeld waardoor het PDF-programma hem niet wilde lezen, en ik kreeg die extensie er niet af met mijn beperkte digitale vaardigheden. Zucht. De Wet van behoud van ellende. Maar gelukkig ging het dus prima op de telefoon.

Digibetisme en digitips
Tot mijn eigen verbazing lukte het me steeds weer om verhaaltjes te tiepen, een paar foto’s erbij te plakken, en dat dan via krakkemikkige wifi- en/of 2G-(!)-verbinding uiteindelijk bij jullie terecht te laten komen. Het is natuurlijk een compleet wonder dat de techniek al die mogelijkheden biedt en dat dat zo eenvoudig gemaakt is dat ook ik er voldoende mijn weg in weet te vinden. Maar er zijn toch een paar app-dingetjes die ik een volgende keer nog (veel) beter kan voorbereiden. Ten eerste: gebruik van een programma met open-street-maps. Dan kun je echt navigeren zonder internet, met alleen inschakelen van de GPS, net als de tomtom in de auto. Een commentator attendeerde me bij een eerdere blog vorige week op een paar adequate apps. Ten tweede: een vertaal-app waar gesprek mee mogelijk is, waar een Chinees dus via mijn scherm-toetsenbordje ook mee overweg kan. Ik kan met de offline Google-translate-app alleen zelf iets schrijven, men kan niet niet mijn apparaat gebruiken om iets terug te tiepen. Sommige mensen hier beschikken over apps waarmee dat wel kan. Dat wil ik ook! En ten derde: volgende keer moet ik echt een karakter-lees-app geïnstalleerd hebben. Dat bestaat allang, maar dat was ik compleet vergeten. Met zo’n app maak je een foto van een Chinese menukaart en dan vertaalt de app compleet wat er op staat. Oh, nu ik dat zo opschrijf, wat zou dat enorm handig geweest zijn! Maar ja, tegelijk zijn dit soort verworvenheden allemaal maar luxe. Acht jaar geleden fietste ik voor het eerst in China. Zonder digitale apparaten. Gewoon op de fiets en met een glimlach. Dan kom je d’r toch ook.

VIP-stalling
Bij voorkeur stal ik mijn fiets ’s nachts op mijn hotelkamer. Dat maakt de kans het grootste dat je de volgende dag ook weer kunt gaan fietsen. Eén keer deze reis lukte het niet en kreeg mijn Gazelle een mooi plaatsje in het afgesloten kantoortje van de receptionistes. De andere keren stond de fiets dus het meest veilig, op de kamer. Ik heb twee samenhangende truken om de kans groter te maken dat het lukt. De eerste is: fiets (met bagage) buiten laten staan bij het inchecken. Dan is men nog nergens op verdacht. De tweede is: na het inchecken naar buiten lopen, fiets pakken, en zonder op- of omkijken naar de lift lopen. Dat is natuurlijk een beetje sneaky. Maar omdat toestemming vragen nu eenmaal betekent dat je de ander ‘weigermacht’ geeft, is zo’n voldongen-feit situatie van gewoon naar de lift lopen veel effectiever om het doel te bereiken: optimale nacht-diefstalpreventie. Ik krijg er dan verder nooit opmerkingen over, ook niet als ik drie dagen in het hotel blijf en zes keer met de fiets in- en uitloop. De pleisterplaats van afgelopen nacht was de eerste ooit waarbij ik actief aangeboden kreeg om de fiets in de kamer te stallen. Dat was dan wel bijna het enige goede aan deze overnachtingsplek. Mogelijk kom ik daar met foto’s nog eens op terug, om met hilaria de firma booking.com te attenderen op een werkelijkheid die zij op hun site toch echt heel anders etaleren…

Kilo’s
Toch nog weer teveel spullen meegenomen. Sommige dingen helemaal niet gebruikt, alleen maar meegesjouwd. Een volgende keer nóg kritischer zijn wat er mee mag.

Dankjewel!
Dankjewel voor het meelezen! Dank aan allen die opmerkingen en commentaren maakten en vragen stelden, ik vond deze reflecties van jullie heel fijn. Ik ben tijdens de reis in het geheel niet ingegaan op jullie bijdragen, vooral omdat ik in zo’n reis steeds heel sterk in het moment gefocusd ben, én sterk bij het ‘eerstvolgende’ volgende moment ben. Ik vind het lastig om dan dialoog op basis van comments aan te gaan. En toch bleven de comments maar komen! Dankjewel, ook aan degenen zonder commentaar maar wel met aandacht voor mijn verhalen. Mij doel van deze reizen is in de eerste plaats natuurlijk om zelf plezier te hebben, en daarnaast om de wereld beter te leren begrijpen. Het helpt mij dan zeer om daar ook iets over op te schrijven, en het stimuleert mij enorm als er mensen zijn die het leuk vinden om te lezen wat ik schrijf.

Dit was de laatste reisbijdrage. Het zit er op. Voor de volledigheid en vooral voor latere aanmelders: je kunt alle bijdragen (alsnog) lezen op www.chinafietser.nl, onder het kopje ‘Blog’.

Hartelijke groet van Henk

.
.

.

.

.

.

.

.

.