Fietsreis 6, dec.2015 – jan. 2016: Guangdong en Hainan
Rond de (westerse) jaarwisseling van 2015/2016 fietste ik tweeëneenhalve week in het uiterste Zuiden van China. Belangrijke overweging om in die periode juist daar te willen fietsen is natuurlijk het klimaat. De temperatuur varieerde ’s middags van ongeveer 20 tot 25 graden. Heerlijk ‘overwinteren’ dus.
De route bestond uit twee delen: Guangzhou – Kaiping en een rondje in het Noordwesten van het eiland Hainan. Van Kaiping naar Hainan nam ik de bus. En natuurlijk de pont. De winter in Nederland had me een fikse verkoudheid toebedacht die de hele reis bij me bleef. Ik nam daarom meer rust dan gebruikelijk en legde een bescheiden aantal fietskilometers af, 600. Mijn reisplezier was er niet minder om. De verhalen en foto’s staan op deze site.
Fietsreis 5, in 2013: Hangzhou – Xiamen
In oktober 2013 fietste ik in drie weken 900 kilometer van de route Hangzhou – Xiamen. Ik nam tweemaal een bus.
Lees alles over de typhoon, de regen, de ontmoetingen en ervaringen en nog veel meer op het openbare blog dat ik tijdens deze reis (voor het eerst) bijhield: zie reisblog.
Tegen het eind van deze reis, in Quanzhou, werd ik aangesproken door een dame die journalist van de stadskrant bleek te zijn. Zij vond mij zo’n apart verschijnsel dat ze er een artikel aan wilde wijden, zie foto rechts. Het linkje naar het artikel staat hier, en een hopeloze Google-Translate- vertaling waar je toch ongeveer uit kunt opmaken waar het over gaat, tref je hier. Mijn relaas over de journalistieke ontmoeting deed ik die dag in mijn blog.
.
.
.
.
.
.
Fietsreis 4, in 2012: Chengdu – Wuhan
In de zomer van 2012 fietste ik in vijf weken van Chengdu naar Wuhan, legde op de fiets 1.800 kilometer af en hield dagelijks per mail 386 belangstellenden op de hoogte van mijn belevenissen. Een deel van de route legde ik af per boot en per bus.
Tijdens deze reis had ik veel meer ontmoetingen en gesprekken dan in eerdere reizen. Door toenemende Chinafietservaring vraagt de dagelijkse gang van zaken (route zoeken, onderdak en eten organiseren, fit en heel blijven) minder aandacht. Kennelijk stond ik daarom meer open voor contact. En ik zocht het ook meer op. Aan meelezers vroeg ik wie er Nederlanders kende in steden op mijn route; dat leverde bijzondere ontmoetingen op. En ik boekte bijvoorbeeld een driedaagse riviercruise op de Jiang Tse Kiang rivier op een boot waarvan ik bij voorbaat wist dat ik de enige niet-Chinese toerist zou zijn.
.
.
Fietsreis 3, in 2011: Peking – Shanghai
Tijdens de 2009 – Guangzhoureis kwam het idee in me op om ‘ooit’ eens wat meer tijd voor een Chinafietsreis te nemen en dan van Peking naar Shanghai te gaan fietsen. De afstand overbruggen tussen China’s twee meest bekende grote steden, fietsen in het dichtstbevolkte deel van de wereld…. Ik had de smaak van het Chinafietsen inmiddels zo goed te pakken dat deze ’droom’ al snel de mogelijkheid kreeg om realiteit te worden. In het vroege voorjaar van 2011 kon ik vijf weken tijd nemen voor deze reis. Het werden 2200 onvergetelijke kilometers door het drukste deel van de wereld. Géén aanrader als je vooral rust en natuur zoekt. Wél als je wilt proeven hoe het nieuwe hart van de wereld klopt. En toch trof ik ook op deze reis ook nog veel rustige wegen, lommerrijke heuvelgebieden en tijdloze dorpjes. Op deze reis maakte ik echt werk van het reisschrijven. Ik had een minilaptopje meegenomen en stuurde vanuit mijn hotelkamers berichten naar de 180 mensen die ja hadden gezegd tegen het willen ontvangen van mijn mails. Over deze reis kun je zien en lezen in mijn boek.
.
Fietsreis 2, in 2009: Kanton (’Guangzhou’)
Mijn droom had ik in 2008 waargemaakt. Ik had Alleen Gefietst in China! What’s next? Nog een keer? Ja, gewoon nog een keer. Eind 2010 bedacht ik impulsief om in Zuid-China twee weken in de novemberzon te willen fietsen, in de omgeving van Guangzhou (‘Kanton’). De impulsiviteit maakt me een beetje slordig waardoor ik niet handig deed bij de ticketboeking. Telefonisch had ik van de Engelssprekende meneer van vliegmaatschappij China Southern kosteloos een extra bagagevrijdom van 10 kilo bovenop het fietsgewicht toegezegd gekregen. Maar toen ik echt besloot tot de reis, boekte ik het ticket via internet waarbij die aardige bagagetegemoetkoming er natuurlijk niet zomaar bij zat. Een beetje bedremmeld belde ik China Southern, ja, de meneer wist inderdaad nog wel van de toezegging, nee, dat kon nu niet meer erbij geregeld worden, jammer hoor maar niks aan te doen. Onvermurwbaar was de meneer, en later ook diens manager. En ik wist dat hun overbagagetarief een duizelingwekkende kiloprijs had. Uiteindelijk maakte ik van deze nood een deugd: behalve de fiets uitsluitend cabinebagage…. En op de markt in Guangzhou wat ondergoed en sokken bijkopen…
De tocht bleek even ver te zijn als de voorgaande: 800 fietskilometers. En ook nu weer geweldig. In de catacomben van mijn mailbox slingeren de berichten nog rond die ik tijdens deze reis heb verstuurd aan een vijftigtal mensen die ‘ja’ hadden gezegd tegen het willen ontvangen van mijn mails.
.
Fietsreis 1, in 2008: Shanghai en omgeving
De droom van 2005 om in m’n eentje te willen Chinafietsen was al snel weer verbleekt in het dagelijks leven. Ik had me wel al het soort fiets aangeschaft waarmee je fietsreizen kunt maken, zoals ik in mijn ‘jongere jaren’ vaak had gedaan. Maar ja, het ook echt gaan dóen…
Pas in het voorjaar van 2008 kwam het ervan. In de aanloop naar de Olympische spelen nam de China- aandacht in de media enorm toe. Mensen spraken veel meer over China. Op een zeker moment bracht ik in gesprekken mijn sluimerende droom weer in. ‘Goed plan. Moet je doen!’. Eh, tja, waarom eigenlijk niet?… Nouja, toch ook wel heel spannend, om niet te zeggen éng. Zo helemaal alleen, misschien wel doodeenzaam… Okee, ik trok de stoute schoenen aan. Bestemming Shanghai (die stad zat niet in de eerste reis). Visum regelen, Lonely Planet kopen, vliegticket, via internet een mij aanbevolen hotel voor de eerste nacht, mailen of de hotelbaas me van het vliegveld kan halen (gelukt), gáán! Maar niet te lang hoor, want toch wel eng, en misschien wel helemaal niet leuk… Twee weekjes, zo had ik bedacht, dat moet ik kunnen uithouden met mezelf, ook als het tegenzit. En ’s-avonds dan in internetcafés een blog bijhouden voor wat contact met het thuisfront. Je voelt hem al aankomen: geen moment heb ik me sip gevoeld. I
k vond het alleen maar geweldig. Voortdurend het magische gevoel van ‘fietsen op de tast’. Fietsen is thuisgevoel, is mijn kracht. De onbekendheid om me heen kan ik juist zo goed aan omdat ik fiets. Het enige dat haperde was het blogje; internetcensuur. Toen heb ik dus maar mailtjes verstuurd, aan 20 mensen. Niet uit overwegingen van eenzaamheidsbestrijding. Maar gewoon omdat het fijn is om ‘de dag van me af te schrijven’, en daar wat respons op te krijgen. Later heb ik de tekst van mijn mailtjes gebruikt voor een eerste aanmoediging aan anderen, om toch vooral óók een kijkje in dat bijzondere land te gaan nemen: ChinaZien.
.
Rondreis in 2005: Toerist
Mijn eerste kennismaking met China was in 2005. Een groepsrondreis langs de highlights. Peking, ‘Verboden Stad’, de Muur, woestijn, Gele Rivier, Xi’an, ‘Terracottaleger’, rijstterrassen, Yangshuo, ‘karstgebergte’, Hong Kong. Nachttreinen, binnenlandse vluchten, touringcars. Een mooie reis. Maar op dag twee al werd het een bijzóndere reis. Reisleidster Monique Groeneveld (zij is nu directeur van taalschool China-Inside) had bedacht om de hele groep ouders en kinderen mee op sleeptouw te nemen door de mooiste ‘Hutong’- straatjes van Peking: op de Fiets! Een fantastische ervaring vond ik dat: het zo ‘gewone’ Hollandse fietsgevoel in deze compleet andere wereld die verder nauwelijks houvast bood. De hele groep fietste enthousiast mee. China is een fietsland en dus voelde het veilig, zelfs in metropool Peking met z’n 20 miljoen inwoners…
Verderop in deze reis deden we dat vaker, een fiets huren. Je loopt je hotel uit en binnen een paar minuten tref je wel een fietsverhuurder. Tien yuen meestal, een euro, en zoek je fiets maar uit. Wel even opletten of ie kan remmen en zo. De magie van het zomaar langs de rijstvelden fietsen, in the middle of the Chinese nowhere, stoppen bij een landarbeiderswinkeltje waar nog nooit een Europeaan is gesignaleerd, colaatje…
Tijdens deze reis verloor ik mijn hart aan China. Ik wilde nog veel meer van China proeven. En dan niet in de cocon van een grotere groep, maar juist zonder de ‘bescherming’ van vertrouwde mensen om me heen, helemaal open voor dat vreemde China. In een éénpersoonsgroep, dus. En op de Fiets. Natuurlijk!
.
.
.
Overzicht: twee kaarten
Op onderstaande kaart zie je mijn fietsreizen, en zie je ook de nietigheid van het oppervlak van Nederland in vergelijking met China.
De kaart met provincies in kleur geeft een indruk van het aantal inwoners per vierkante kilometer. Die rode provincies zijn bijna allemaal dichter bevolkt dan Nederland en per stuk bovendien ook nog heel veel groter dan ons land. De grote rode provincies van China herbergen ieder meer dan 100 miljoen mensen.
Mijn fietsreizen spelen zich af binnen de rode ovaal, het gebied waar ruwweg één miljard van de 1,3 mld. Chinezen wonen. De cultuur, de mensen: dat is wat me fascineert.
Reizen door de drukte, in de stilte van de fiets.
