10.

(NOTABENE: van onderstaande tekst zijn op voor mij onverklaarbare wijze ineens alle foto’s en door lezers geleverde commentaren verdwenen. Jammer maar pindakaas. Past wel bij mijn stemming van de betreffende dag.)

10. Zesmindag
Bepaald niet hemelhoog juichend gisteren. Maar ten dode bedroefd, nou, dat is ook weer overdreven Na alle eerdere juichdagen was vandaag (hooguit) een zes min. Lees even mee, of sla de volgende alinea over. Daarna wordt het wel weer leuk, dit verhaal.
Duf hoofd. Veel te vroeg moeten opstaan om de bus te halen. Regen. Regen! Hopeloze machtsmoppermeneer bij de bus, die luidkeels gebarend duidelijk maakte dat hij vond dat mijn fiets niet in de bagageruimte van de bus ging passen. Man maak je niet druk, straalde ik uit, en daar werd hij natuurlijk alleen maar vierkanter van (en toen kwam een jonge communicatieve dame snel sussen en bemiddelen, en gebaarde ik naar haar dat ik best mijn stuur naar beneden kon doen, opgelost, glimlach glimlach). Buschauffeur die mij schattend aankeek en maar liefst 50 yuen extra vroeg voor de fiets in de onderbagageruimte. Geen bonnetje natuurlijk, zo in z’n zak. Tja, betalen dan maar, eieren voor mijn geld. Na vijf uur in bus, aankomstplaats Zhanjiang. Regen. Regen! Stomme stad. Wat doe ik hier eigenlijk?! Even eten en rustig zitten om na te denken wat nu. VPN aan, googelen. Oh, shit, er blijkt toch geen rechtstreekse tien-uren-veerboot van hier naar Hainan te gaan, die is al een aantal jaren uit de vaart. Wat dan?! Tweehonderd kilometer zuidelijk fietsen en daar de één-uurs-veerboot nemen? Eerst maar hier een hotel zoeken. Prima hotel gevonden, ziet er gelikt en superproper uit, en maar 138 yuen zo adverteert een lichtreclame. Baliedames moeten even naar de manager bellen. ACCEPTEREN GEEN BUITENLANDERS. Voor het eerst deze reis, ik heb het in alle voorgaande reizen slechts één keer eerder meegemaakt. Afdruipen. Pissig. Gauw overheen stappen. Volgende hotel dan, okee, ziet er redelijk uit. Blijkt verreweg de beroerdste kamer van deze reis. Heel veel dingen stuk en heel oud. Maar Nooit Gaan Klagen, als hotelnomade zijnde, want het kost zomaar een uur voordat iets dan gefikst is, en dat is zonde van de energietijdgedoe. Wilde gaan eten bij de pizzahut om de hoek omdat je daar prettig kunt zitten en op het gemak een stukje zoals dit zou kunnen tikken – zegt de meneer in de open deur van de hut dat ze dicht zijn vandaag. Lijkt logisch want er zit niemand in de zaak – MAAR HOUD DE DEUR DAN DICHT ALS JE NIET OPEN BENT ANDERS RAAK IK ZO IN DE WAR. Dan maar snel ergens anders eten en op die duffe hotelkamer gaan zitten tikken. Laatste keer door de regen. Regen!
Nu wordt het verhaal wel weer leuk. Hoop ik. Met zeven plaatjes en bijbehorend toeLicht.

Op elke hoek van doorgaande straten in de stad zie je ze wachten. Met hun motor/brommer/scooter. Hangmannen. Ze hebben niet veel contact met elkaar. Roken, bellen, kijken. Maar waar wachten ze nou op? Een passagier, voor een paar yuen? Een vrachtje, een bezorging? Een opdrachtgever, met een klus? Ik denk inderdaad dit soort dingen. ZZP’ers zijn ze, of, naast een reguliere baan, mannen die wat extra verdienste zoeken. Meestal zelfbewuste mannen, zoals op deze foto, mannen die iets kunnen en met wie je een zakelijke deal kunt sluiten.

Acht uur in de avond, een plein in het park. Vijfhonderd vrouwen, veertigplus, dansfitness. Superenergiek en gezellig. Gettoblaster met muziek en een vrouw die de pasjes voordoet, maar dat hoeft eigenlijk niet eens, ze komen allemaal elke avond en weten precies hoe het moet. Een enkele man zie je er ook wel eens tussen. Zal wel een watje wezen.

Nog zo’n mooie dreigwoontoren in een gewoon dorp. Verwaarloosd, boomgroei op het dak! Wel een mooi romantisch dorp.
Woonboten. Van beduidend minder allure dan hollandse woonboten. Op bakken zoals dezen ga je alleen wonen als het echt niet anders kan.

Het was de derde keer in al mijn reizen dat ik voorbij een pand kwam van de ‘population & family planning’. Deze keer stond de voordeur open, kon niet nalaten deze foto te maken. Vitrine met dingen die je hier kunt verwachten, het lijken me condooms, voorlichtingsmateriaal, de anticonceptiepil. Maar wat zou het verder zou zijn, zo’n centrum? Overbodig overblijfsel uit begintijd van éénkindpolitiek? Tienerzwangerschapshulpdienst? Verplicht op gesprek moeten komen als je ongeoorloofd een tweede kind kreeg? Abortuskliniek?

Achter mijn hotel: een enorm groter galerijflat-basisschool. Om half zes was het einde schooldag voor de bovenbouwers, leeftijd plusminus 9-12.

In de supermarkt. Het kost 3,88 yuen per kilo en het was op de fruitafdeling Dus vermoedelijk geen aardappelen of rapen. Maar wat zou het dan wel zijn?!