Net terug van vier dagen lopen in de Himalaya. Hoe kan ik daar in vredesnaam woorden aan geven? Overweldigend, grandioos, fantastisch? Ongenaakbaar, ontzagwekkend, majestueus? Nietig, sprakeloos, machtig? Miljoenen jaren, oneindige leegte, dak van de wereld? Alle woorden schieten tekort, natuurlijk. Bovendien ben ik net nog maar weer een beetje geland in de geciviliseerde wereld met hotels en internet en zo, na vier geweldige dagen waarin ik alleen maar stukjes hoefde te lopen door die wereld waar ik geen woorden voor heb. Catering en kampeerplaatsen voor onze groep werden supergoed verzorgd door Dadul en zijn zeven collega’s. All-inclusive- Himalayawandelingetjes eigenlijk, ’s morgens om 7 uur gewekt worden met een kopje thee en een teiltje warm waswater bij de tent, ’s morgens en ’s avonds supermaaltijden stipt op tijd in de eet-tent, lunchtrommeltje mee… ik hoefde alleen maar te genieten. Nouja, helemaal vanzelf gaat alles ook weer niet. Een medevakantievierder heeft door ziekte de reis moeten afbreken en is alweer in Nederland, en de meeste anderen hebben ook wel wat te doen gehad met ingewandsgedoe en/of hoogteziektekwesties. Zo’n ochtendkopje thee helpt dan een beetje voor het moreel, maar mijn kuurtje van drie dagen hoogteziekte-Diamox-pilletjes deed wel wonderen.
‘Dak van de wereld’ mijmerde ik onderweg nog een beetje over. Waarom niet van de ‘aarde’? Kun je de Himalaya zien als het dak van de wereld die de mensen als hun huis hebben gebouwd? En zijn de woeste rivieren die in deze bergen ontspringen dan de bron voor de vruchtbare aarde rondom het huis van India en China en nog wat landen? Voor vertrek heb ik op deze site een pagina ‘Himalaya’ gemaakt waar ik redeneer over de redenen dat bijna de helft van de wereldbevolking woont in landen die afhankelijk zijn van het water uit de Himalaya. Een deel van deze gedachten probeerde ik tijdens het lopen te toetsen bij wandelgids Dadul die uitstekend Engels spreekt, maar zijn antwoord bestond vooral uit de intrigerende tegenvraag hoe het toch mogelijk is dat mensen in Nederland beneden de zeespiegel kunnen wonen, en dat hij ooit zelf ook wel een zee zou willen zien.
Eén plaatje onderstaand. Op een pas, 3.800 meter hoogte. Meer foto’s op mijn facebookpagina.
Namaste, groet van Henk
Geef een antwoord